Description
தொல்காப்பியத்தைத் துவக்கமாகக் கொண்ட தமிழ் இலக்கண வரலாற்றின் நெடிய மரபில் இடைக்கால இலக்கணங்களில் பவணந்தி முனிவர் இயற்றி வழங்கிய நன்னூலே தலைசிறந்தது.
அஃறிணை அது அல்வழி அவை அன் ஆகிய ஆகும், ஆண்பால் ஆதலால் ஆறு ஆன் இஃது இங்ஙனம், இடம் இடை இடைச்சொல், இடைநிலை இடையில் இது இயல்பாகப் இரண்டு, இரு இல்லை இவற்றுள் இவை ஈற்றில் ஈற்று ஈறு உண்டு உணர்த்தும், உயர்திணை, உயிர், உயிர்மெய், உருபு, உருபுகள் உள்ள எ-டு எல்லாம் எழுத்து, எழுத்துகள், என்பது என்பதும் என்பன என்ற என்று என்னும் என எனக் கொள்க, எனப் எனப்படும் எனவும் எனவே ஏவல் ஏனைய ஐந்து ஒரு ஒருமை ஒன்று, கண் காண்க காலம், குற்றியலுகரம் குறிக்கும் குறிப்பு, கூறுதல் கெட்டு கொண்டு சாத்தன் சாரியை, சில சிறப்பு விதி செய்யுள் சேர்ந்து, சொல் சொற்கள் சொற்பொருள் த் தம் தன் தன்மை தான், திரிந்து தெரிநிலை தெளிவுரை நன்னூல் நான்கு நிற்கும், நின்ற நீர் நூல் படர்க்கை, பல பன்மை, பனை பால் பிற பின் புணர்ச்சி புணர்ந்தன புணரும் ,பெண்பால் பெயர், பெயர்கள் பெயர்களும் பெயரெச்சம் பெற்றுப் பொது பொருள் போல முடியும் முதல் முதலிய முதலில் முறை முன் முன்னிலை, முன்னும் மூன்று, மெய் மெய்யெழுத்து மொழி மொழிக்கு, யானை வந்தான் வந்து புணரும்போது, வரும் வரும்போது வருமொழி வல்லினம் விகுதி விதிப்படி, விளக்கம் வினா வினை வினைமுற்று, வினையெச்சம்.
